it's monday... 111708... the day after our breakup... lahat masakit - puso, katawan pati mata sa kakaiyak... imagine chinita ako, pero dahil sa kakaiyak, nagmukha na tuloy akong kerrokerroppi... but i could not blame anyone except me... ika nga, ginawa ko ito, kailangan kong panindigan...
salamat na lang, tinawagan ko ang aking forever friend emmy... somehow after the talk, gumaan ang pakiramdam... lahat ng pwedeng gawin para lang hindi ko maisip ang sakit ginawa ko... pero kahit isang tonelada pa yang trabaho, wala namang makakatulong sa akin kung hindi ako lang... that day, i tried to see the goodness in all the things that my eyes may lay upon... i prayed that sana mapatawad nya pa ako and give me another chance...
thanked God... ang daling Nyang sumagot... by lunch time i received a text message from Mike that he is willing to forgive me... syempre masaya ako dahil sa chance and sympre pinatawad nya ako despite the fact na ang dami-dami ko ng kasalanan sa kanya...
salamat na lang, tinawagan ko ang aking forever friend emmy... somehow after the talk, gumaan ang pakiramdam... lahat ng pwedeng gawin para lang hindi ko maisip ang sakit ginawa ko... pero kahit isang tonelada pa yang trabaho, wala namang makakatulong sa akin kung hindi ako lang... that day, i tried to see the goodness in all the things that my eyes may lay upon... i prayed that sana mapatawad nya pa ako and give me another chance...
thanked God... ang daling Nyang sumagot... by lunch time i received a text message from Mike that he is willing to forgive me... syempre masaya ako dahil sa chance and sympre pinatawad nya ako despite the fact na ang dami-dami ko ng kasalanan sa kanya...
Lord, tulungan mo kong patunayan kay mike na mahal na mahal ko siya by not hurting his feelings anymore... Amen...
No comments:
Post a Comment